Recensies

Lof Der Zotheid - Erasmus

Het boek 'Lof der Zotheid' van de schrijver Erasmus, dat hij 500 jaar geleden schreef, heeft ondertussen al heel veel oplages. Dit toont aan dat het boek nog steeds vele lezers kan bekoren, verbazen, tot hun verbeelding spreken, .... In de tijd van de uitgave werd het boek met iets minder lof besproken dan nu. Ik heb van veel mensen horen zeggen dat het zeker het lezen waard is, ook omdat het vroeger een boek was dat op de zwarte lijst werd gezet en dat zou mensen nu aantrekken om het te lezen. Er werd voor de 500ste verjaardag zelfs een speciale druk gemaakt. 

Desondanks de vele aanbevelingen en goede woorden ik over dit boek gehoord heb, was het voor mij geen pleziertje om het te lezen. Vaak moest ik me door passages heen sleuren en soms geraakte ik zelf helemaal de weg in de verhaallijn kwijt. Misschien ben ik niet genoeg geschoold in de tijdsgeest van het boek, maar vaak snapte ik niet goed over wat hij het had. Ook was het vermoeiend lezen omdat je een doorlopende monoloog hebt. Er komen geen dialogen in voor en dat kan al snel gaan vervelen. 

Maar er waren ook passages die heel duidelijk en goed opgebouwd waren, passages waar ik het helemaal eens was met Erasmus. Het boek heeft me soms zelfs aan het lachen gekregen. De zotheid waarmee de schrijver over de dwaasheid vertelt kan je zo in de realiteit voort trekken, zelfs nog in het heden (als je het met een korreltje zout neemt), dat het vaak grappig wordt. 

Misschien is de verwarring in het boek, waar ik eerder negatief over sprak, wel een groot onderdeel van het boek zelf. Als er een verklaring bij elk hoofdstuk zou zitten, kan de lezer zijn eigen baan in het verhaal niet meer zoeken en gaat de betekenis van het boek verloren.

Toch lees ik nog steeds liever een normale roman met dialogen en een echte verhaallijn. Maar dat betekent niet dat ik het eens een unieke ervaring vond om een ander soort boek te lezen. Ik zou dit boek zeker op de lijst 'Boeken die je moet gelezen hebben voor je dood gaat' zetten!

De Engelenmaker - Stefan Brijs

De schrijver van het boek 'De Engelenmaker', Stefan Brijs, schrijft in vele van zijn romans over freaky personages verstoten door hun maatschappij. 'De Engelenmaker' is zijn derde roman die over zo'n personages verhaalt. Dit boek is een resultaat van 4 jaar lang geen boeken uitbrengen, maar velen zeiden dat dat het waard was. Persoonlijk vond ik het boek geen exemplaar dat ik op mijn 'must read'-lijst zou zetten. Misschien kwam dit juist door zijn aparte en vreemde hoofdpersonage, je kan je niet goed inleven in zijn gedachtegangen en godsbesef. De boeken die ik het liefste lees zijn namelijk de boeken met hoofdpersonages waar je perfect mee kan meeleven. Maar ook de geest van de nevenpersonages en het dorp waar Victor, de hoofdrolspeler, in leeft, zijn geen aspecten waarin ik me kan inleven. Zoals de roddel en achterklap en de vrees voor de duivel en het laatste oordeel van God, zijn denk ik voor vele mensen van mijn leeftijd niet echt meelijwekkend. 

Het boek is in 3 delen opgedeeld en heeft flashbacks en flashforwards. Brijs is niet een van de gemakkelijkste schrijvers dus als er zo'n aspecten aan toegevoegd worden, kan het al snel onduidelijk worden. Voor mij was dit het geval, elke keer als er een nieuw deel begon moest ik lang zoeken voor ik doorhad wat er gaande was.

Ook was het verhaal soms langdradig. Alles was uitvoerig uitgelegd en tot in de puntjes beschreven, maar is dit altijd nodig? Vaak geraakte ik de essentie van het verhaal kwijt door beschrijvingen van een bepaald detail. 

Over het algemeen vond ik het verhaal intrigerend en was het eens interessant om de gedachtegang van een 'verstoteling' te volgen. Vele aspecten in het boek gingen er naar mijn smaak soms over, bijvoorbeeld het einde. Ik zou het boek niet aanraden en ik zou het zeker niet opnieuw lezen, maar dit betekent niet dat smaken niet verschillen!